Huisjes langs de dijk
Ik keek meestal uit het raam van bus 196. We reden over de dijk van Gouda naar Krimpen aan den IJssel. Elke dag. Van huis naar school en weer terug. Een uur lang. Een beetje saai was dat altijd wel. Maar, al is het lang geleden, ik weet nog dat ik mij vermaakte met het kijken naar de huizen langs de dijk. Kleine huisjes. Grote boerderijen. Veel variatie. En als het donker werd en de lampen in de huizen gingen aan, dan probeerde ik wat naar binnen te kijken. En stelde mij voor wie er zouden wonen, wat ze zouden doen en wat hen bezighield.
Huizen kijken
Huizen kijken is altijd leuk. Niet alleen om hoe een huis er aan de buitenkant uitziet, maar juist ook om de sfeer, de uitstraling die het huis heeft. Een huis heeft bewoners met verhalen, herinneringen in zich. Dát maakt een huis zo bijzonder.
Een thuis in pen en inkt
Daarom vind ik het zo leuk om een tekening te maken van iemand zijn of haar huis. Want het is niet zomaar een huis, een gebouw met een mooie gevel en leuke kozijnen. Een huis is veel meer dan dat. Een thuis! Dat wil ik graag weergeven op papier. Met pen en inkt. Door alleen met zwart en wit te werken kan ik me vooral focussen op de pure vormen. De structuur. De karakteristieke kenmerken van het huis. Dikke en dunne lijnen. Wiebelige lijnen. Donkere en lichte plekken. Dat geeft sfeer. Zo ontstaat een tijdloos portret. Een portret dat emoties oproept. Want jouw huis is je thuis.
Reactie plaatsen
Reacties